Tworzenie Nowego Miasta: Przyszłość zrównoważonego rozwoju
Emeritus Professor Dickson Despommier z Uniwersytetu Columbia zapoczątkował koncepcję dużych pionowych upraw wewnątrz budynków oraz ich potencjał do przekształcania miast. Despommier podkreśla, że miasta zajmują tylko 2% powierzchni ziemi na całym świecie, ale przyczyniają się aż do 60% emisji gazów cieplarnianych, przyspieszając zmiany klimatyczne. Aby poradzić sobie z tym ważnym czynnikiem antropogenicznych zmian klimatycznych, miasta muszą odegrać znaczącą rolę w łagodzeniu skutków tych zmian.
W swojej niedawno opublikowanej książce pt. „Nowe Miasto” Despommier przedstawia wizję środowiskowych i ekologicznych korzyści, jakie przyniesie przyszłe podejście do kształtowania ośrodków miejskich. Koncepcja „nowego miasta” odnosi się do innowacyjnego planowania, materiałów, technologii i podejść powstałych w laboratoriach zajmujących się urbanistyką. Celem tych pomysłów jest poprawa istniejących miast, kładąc nacisk na zrównoważone rozwiązania środowiskowe, dostosowywalną infrastrukturę, zaawansowane technologie cyfrowe, projektowanie skoncentrowane na człowieku oraz przejrzyste modele zarządzania.
Podążając za tym celem, niektóre miasta planowane zgodnie z tymi zasadami są już w trakcie budowy. Przykładami są Songdo w Korei Południowej, Masdar City w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Forest City w Malezji. Najbardziej ambitną wersją jest The Line, liniowe miasto planowane do budowy na pustyni w Arabii Saudyjskiej, oparte na zasadach zrównoważonego rozwoju i żywotności.
Despommier wskazuje „cztery filary” budowy zrównoważonej przyszłości miejskiej: magazynowanie węgla, rolnictwo miejskie, gromadzenie wody i odnawialna energia. Filary te skupiają się na technologiach, które zmniejszają zależność miast od scentralizowanych sieci miejskich w zakresie energii, żywności, wody i gospodarki odpadami. Despommier czerpie inspirację z cech drzew lasów umiarkowanych i apeluje o włączenie tych cech biologicznych do projektowania przestrzeni miejskich.
Aby osiągnąć te cele, Despommier podkreśla również konieczność integracji sztucznej inteligencji (SI) w środowisku miejskim. SI może stworzyć samożywne środowiska nauki i sygnalizacji, umożliwiając budynkom równoważenie i dzielenie się zasobami, podobnie jak drzewa komunikują się i wspierają w lasach.
Podczas gdy optymizm technologiczny Despommiera jest godny podziwu, sceptycy twierdzą, że wdrożenie tych wizji napotyka znaczące wyzwania. Postęp w budowie planowanych miast w wystarczającej skali, aby przekształcić środowiska miejskie i zapobiec katastrofie klimatycznej, jest ograniczony. Ponadto przeszkody takie jak polityczne, finansowe, kulturowe i psychologiczne ograniczenia mogą hamować realizację tych technologicznie zależnych wizji projektowania miejskiego.
Despommier zdaje sobie sprawę z trudności w wyobrażeniu sobie ostatecznego kształtu nowego miasta, ale proponuje koncepcję „nasyconej”. Tworząc środowiska miejskie, które rozpoznają i szanują życie wszystkich mieszkańców, niezależnie od ich pochodzenia, społeczności te mogą ustanowić wspólne wartości i postawy, które obejmują całą populację i ułatwiają dostosowanie się do szybko zmieniającego się klimatu.
Chociaż niektórzy mogą postrzegać koncepcję nowego miasta Despommiera jako utopijną, prezentuje ona innowacyjne podejście do społecznego kształtowania środowisk miejskich. Wykorzystując najnowocześniejsze technologie, praktyki zrównoważone oraz zasady projektowania oparte na inkluzji, miasta mają potencjał stać się epicentrum globalnych działań klimatycznych i przyczynić się do budowy bardziej zrównoważonej przyszłości.
The source of the article is from the blog mivalle.net.ar