Roztrwonione pieniądze: dezinformacja i malwersacje w Funduszu Patriotycznym
Ministerstwo Kultury pod przywództwem Piotra Glińskiego jest ponownie na celowniku. Okazuje się, że Fundusz Patriotyczny, podlegający ministerstwu, był wykorzystywany do rozdawania pieniędzy organizacjom o profilu narodowym i katolickim, często związanych z elitami prawicowej władzy. Z informacji ujawnionych przez OKO.press wynika, że fundacja Centrum Obowiązek Polski, która otrzymała środki na zakup nieruchomości, skorzystała z tej okazji, kupując nieruchomość od własnej żony prezesa fundacji. To tylko jeden z przykładów niefrasobliwego podejścia Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego do rozdzielania środków na nieruchomości.
Podobnie jak w przypadku skandalu z programem „Willa plus”, gdzie minister edukacji Przemysław Czarnek rozdawał pieniądze na nieruchomości organizacjom politycznie lub ideologicznie mu powiązanym, w Funduszu Patriotycznym również doszło do dużych wydatków na budowę i remont nieruchomości. W sumie na nieruchomości przekazano aż 34 mln 351 tys. zł.
Interesujące jest porównanie skalę przekazanych środków przez Czarnka i Glińskiego. Okazuje się, że Czarnek był hojniejszy, przekazując średnio po 950 tys. zł na organizacje, podczas gdy Gliński średnio po 763 tys. zł. Niemniej jednak oba przypadki pokazują nieodpowiedzialne obchodzenie się z pieniędzmi publicznymi.
Skandal wokół Funduszu Patriotycznego jest kolejnym dowodem na rozpasanie władzy i sposób, w jaki wykorzystuje publiczne środki na finansowanie organizacji związanych z ruchem nacjonalistycznym i ultrakatolickim. Jest to również przykład systematycznego wzmacniania sieci poparcia dla partii rządzącej wśród tych grup.
Ważnym elementem całej sprawy są również działania mające na celu promocję władzy za pomocą mediów. Jan Żaryn, prezes Instytutu Dmowskiego, regularnie pojawiał się w nacjonalistycznych mediach, propagując antysemickie teorie spiskowe. To kolejny przykład sposobu, w jaki rządząca partia kreuje swoje poparcie za pomocą mediów.
Skandal wokół Funduszu Patriotycznego powinien być powodem do zastanowienia się nad przejrzystością działania władzy i kontrolą wydatków publicznych. Niewłaściwe korzystanie z pieniędzy podatników i wspieranie organizacji o wątpliwym charakterze powinno na poważnie obniżyć zaufanie do rządzących.
The scandal surrounding the Fundusz Patriotyczny (Patriotic Fund) under the leadership of Piotr Gliński, the Minister of Culture, is once again in the spotlight. It has been revealed that the fund, which is under the ministry’s jurisdiction, has been used to distribute money to organizations with a nationalist and Catholic profile, often associated with the right-wing elites in power. According to information uncovered by OKO.press, the Centrum Obowiązek Polski foundation, which received funds for the purchase of real estate, took advantage of this opportunity by buying a property from the foundation’s own president’s wife. This is just one example of the careless approach taken by the Institute of National Thought Heritage named after Roman Dmowski and Ignacy Jan Paderewski when it comes to allocating funds for real estate.
Similar to the scandal involving the „Willa plus” program, in which the Minister of Education, Przemysław Czarnek, distributed money for real estate to politically or ideologically affiliated organizations, the Fundusz Patriotyczny has also seen significant spending on the construction and renovation of properties. In total, a staggering 34,351,000 złoty has been allocated for real estate.
It is interesting to compare the scale of funds allocated by Czarnek and Gliński. It turns out that Czarnek was more generous, averaging 950,000 złoty per organization, while Gliński averaged 763,000 złoty. Nevertheless, both cases demonstrate the irresponsible handling of public funds.
The scandal surrounding the Fundusz Patriotyczny is further evidence of the excesses of power and how public funds are being used to finance organizations associated with the nationalist and ultra-Catholic movement. It is also an example of the systematic strengthening of support networks for the ruling party among these groups.
An important aspect of the whole affair is the actions aimed at promoting the ruling party through the media. Jan Żaryn, the president of the Institute of Dmowski, regularly appeared in nationalist media, propagating anti-Semitic conspiracy theories. This is another example of how the ruling party shapes its support through the media.
The scandal surrounding the Fundusz Patriotyczny should prompt reflection on the transparency of government actions and the control of public spending. Improper use of taxpayers’ money and support for organizations of questionable character should seriously erode trust in those in power.
The source of the article is from the blog queerfeed.com.br